Allereerst bedankt Heske de leden Jados, Humanitas DMH, RIBW Overijssel, Dimence en Pepijn en Els uit het AKO team voor het inhoud geven aan deze ledenbijeenkomst. Daarna trapt ze de bijeenkomst af met een korte stand van zaken rond het AKO. 

Daarna vertelde Lieke van Orden en Tim Lek van het SCOS van Dimence waar zij en hun cliënten tegen aan lopen in de combinatie van behandeling en wonen. Zo is er een terugkeergarantie naar je woonplek als een cliënt uit behandeling gaat. Maar vaak is de cliënt tijdens de behandeling zo in ontwikkeling dat een andere woonplek gewenst is. Vanwege de wachtlijsten en spaarzame goede begeleide woonplekken specifiek voor autisme is die doorstroom heel moeilijk. Ook de ingewikkelde regelgeving rondom Wmo versus Wlz speelt daarin parten. Een van de nieuwere ontwikkelingen van Beschermd Thuis biedt kansen, maar is nog niet in elke gemeente haalbaar.
Daniel Ruiter deelde daarna zijn ervaringen hoe het is om uit de behandeling naar een eigen woonplek te gaan. Dat ging niet zonder slag of stoot. Bij de beschermd wonen locatie waar hij naartoe ging, was het alsof hij weer helemaal opnieuw moest beginnen. Als cliënt was hij zo gewend aan de aanpak bij Lorna Wing van Dimence, daar sprak iedereen dezelfde ‘taal’ en bouw je iets op met elkaar. Bij de beschermd wonen locatie was nieuwe begeleiding en moesten hij en de begeleiders vanaf nul beginnen. Dat kost veel moeite en energie.

Daarna hielden Bas Gerritsen en Thomas Paalman een interview met elkaar. Bas is persoonlijk begeleider bij een woonlocatie voor volwassenen met autisme van Humanitas DMH. Thomas heeft daar 5 jaar gewoond en is sinds 3 jaar ook werkzaam als ervaringsdeskundige binnen dezelfde organisatie.
Zij spraken met elkaar over de cliëntenraad van de woonlocatie en hoe medezeggenschap is geregeld. Dit is een belangrijk onderdeel van de visie van zowel de locatie als de organisatie. De cliëntenraad bestaat uit gemiddeld 7 personen op 20 bewoners. Er wordt actief mee besloten over woonregels, de inrichting en de activiteiten. Ook bij de sollicitatieprocedure van nieuwe begeleiders spelen ze een belangrijke rol.

Marieke Welmer van Jados vertelde daarna hoe de complexiteit van zelfstandig wonen bij hen wordt ervaren. Naast dat zij ook de problemen in de doorstroom van woonplekken ervaren, merken zij en haar collega’s dat er veel bij komt kijken om zelfstandig te wonen bij hun cliënten met autisme. Veel facetten spelen een rol en ook als hulpverlener is het daarom een uitdaging hoe je daarmee om gaat. Want wat is zelfredzaamheid? En hoe verhoudt je je als hulpverlener tot de ander? Ze vroeg ons een van de prachtig geïllustreerde kaarten van het spel Dixit te pakken die ons deed denken aan onze rol als hulpverlener en nadenken over waarom deze kaart ons aansprak. Helaas hadden we te weinig tijd om het plenair te bespreken maar onderling gaf het genoeg gespreksstof.

Het sprekers programma werd afgesloten door bewoners Manon van Hell en Nathan van Enk van ouderinitiatief BEMA in Zwolle. Zij werden bijgestaan door Yvonne Peeters, begeleider van het BEMA vanuit RIBW Overijssel.
Bij BEMA hebben een aantal ouders het initiatief genomen om een woonlocatie te starten. Zij kopen daarbij de begeleiding in bij een externe partij. Op dit moment is dat het RIBW Overijssel.
Ouders/ verzorgers/ familieleden kunnen een actieve bijdrage leveren aan het reilen en zeilen van de woonlocatie, maar dit is niet verplicht. En het verschilt ook erg per bewoner hoeveel een ouder zich met het wonen inlaat. De bewoner bepaalt altijd zelf hoeveel informatie de begeleider deelt met betrokken familieleden. Zowel Nathan en Manon als Yvonne zijn enthousiast over deze manier van een woonlocatie runnen. Yvonne ervaart het contact met de familie en systeem als een echte meerwaarde in de begeleiding.

Na deze plenaire sessies zijn we aan kleine tafels met elkaar in gesprek gegaan over diverse dilemma’s en stellingen passend bij het thema.